Verdere socialisatie

 Hier een geweldig filmpje van de socialisatie met onze kitten. Je moet goed zoeken :)

Drukke laatste weken

Stoere Sisley geniet van een botje

Bink gebruikt zijn neus en onderzoekt

De snelle chipper van de RvB

En dan voor het eerst naar buiten

 Wat gebeurt en een hoop in de puppyleventjes deze laatste twee weken. Donderdag is de chipper van de RvB gekomen. Deze heeft DNA afgenomen en de chip geplaatst. Een hoop papierwerk en de rest moet ik aanmelden en afhandelen. Deze man had heel veel haast en hup hup hup, alles afgehandeld. Dagje bijkomen, maar je merkt al dat het incasseringsvermogen van de pupjes enorm groeit. Ze willen ontdekken en uitdagen, elkaar, maar ook hun omgeving. Nou vandaag mochten ze naar buiten. Dat was spannend. Wie gaat het eerst de drempel over? Dat waren deze keer niet Sisley en Fendi, maar Maura en Bink. Heel stoer gingen ze de grote wijde wereld in. Op onderzoek over het terras, in het gras, tot ver achter de schuur. Sifra hield alles in de gaten, maar vond het allemaal wel best. Het zonnetje scheen heerlijk en we genoten van onze kleintjes. Na een klein half uurtje weer terug naar binnen met een bordje warme pap. Lekker dromen van de wijde wereld. Ze raken eraan toe

Wat is dat leuk

Frank en vrij gaan ze hun weg op hun eigen manier

Zes weken en de eerste enting

 Vandaag zijn de pupjes zes weken oud. Ze groeien als kool en de eerste blafjes klinken door het huis. Samen stoeien, samen slapen. Ze vinden het leven geweldig; met zijn allen door het huis te rennen. 

De zindelijkheid gaat goed. De puppytrainers brengen hun geld helemaal op.

Sifra pakt weer een beetje haar gewone leventje op. Nog een paar keer per dag voedt ze ze. Ze gaat graag weer mee de polder in, daarna dan wel even douchen, want anders drinken de pups teveel zand 😉. 

We hebben de nieuwe baasjes van Raisen Ricci leren kennen. Een mooi lief gezin waar Maura (zo gaat ze heten) meer dan welkom is. Mensen die ervaring hebben met Shelties, dat is fijn en geruststellend.

Voor het hondje wat opgeleid gaat worden tot hulphond bij Mission Puppy weten we nog niet wie het baasje wordt. We zijn er erg nieuwsgierig naar, dus hopen snel op contact. Amor gaat naar Waarland, naar de fokster va onze Hovawart Luna. Amor wordt Bink. Maar een ‘bink’ moet hij nog worden. Het is zo’n lief zachtaardig bescheiden hondje. De BM dames zijn een stuk nadrukkelijker aanwezig.

Om 18.00 uur naar de dierenkliniek voor onderzoek en de enting. Allemaal hele gezonde pupjes, die zich vrij door de praktijk bewogen. Een uur lang op onderzoek uit en toen ze alles gezien hadden zochten ze elkaar weer op om wat te stoeien en vervolgens in slaap te vallen. De test van de avond hebben we er geen ‘hond’ meer aan gehad.

Puppytest voor therapiehonden

 Woensdag zijn alle pupjes gegevenst door Tine van TilTvzw. Ze heeft ruim vier jaar geleden ook het net van Luna getest en waaruit Lotje als Therapiehond is voorgekomen. Nu dus weer, alleen een ander ras 🙃

Een voor een werden de pupjes bij haar gebracht en voor haar op de grond gezet. Daarna moesten we weer weg en bleef zij alleen met het pupje in een, voor de pup, onbekende omgeving. In de test werden een aantal dingen onderzocht, zoals mensgerichtheid, angst en herstel, kan de pup zich overgeven, een speeltest en het oplossend vermogen van de pup. Mooi om terug te horen dat het een heel rustig en stabiel nestje is. Alle pups reageerden super goed. Het verschil zat hem in kleine details. Ook kon Tine goed adviseren waar we naar moesten kijken om de meest passende baasjes bij de pup te vinden. Daar maken we dankbaar gebruik van. Duidelijk is dat Fendi bij mij blijft. Het is echt een ‘Lotje’ qua gedrag in het nest. Dat had ik al gezien. Toen had ik zoiets van ok ik had mijn idee over een andere pup, maar tot op de dag van vandaag blij dat ik toen niet eigenwijs ben geweest. Lotje is een geweldige Therapiehond en maakt veel mensen gelukkig. Fendi gaat in haar voetsporen treden, zij het bij een andere doelgroep.

Vijf weken

 Onze prachtige puppy’s zijn vandaag vijf weken oud en wat genieten we van ze. Elke dag zijn ze een beetje nadrukkelijker aanwezig. Slapen in de werpkist is er niet meer bij en ook de ren in de woonkamer hebben we al groter gemaakt. Ze willen ruimte, ontdekken en vooral contact. Ze staan tegen de tralies op te piepen omdat ze eruit willen. En dan overal aan knabbelen en likken. Aan ons en aan elkaar. Je merkt dat het spel ook al serieuzer wordt en dat Sifra zich er meer mee gaat bemoeien. Ook speelt Sifra veel mee met de pups. Ze wordt zelf weer pup.

De zindelijkheidstraining gaat vanzelf, genoeg matjes en soms een ongelukje. We zien zelfs dat ze slapen, even uit de mand komen om een plasje op t matje te doen en zo weer terug in het mandje gaan om verder te slapen. Zo doddig.

Langzamerhand maken ze contact met ander mensen. Dat brengt spanning met zich mee, vooral voor Sifra. Bekenden gaat nog wel, maar onbekenden hapt ze naar de schoenen. Weg bij d’r kinders. Met wat afleiding en ondersteuning is ze weer rustig. Het is gewoon wennen.:

Foto’s nemen is moeilijk, ze zijn zo beweeglijk. Het zijn meer filmpjes die we maken. Het is ook heel aandoenlijk zoals ze bewegen.

Morgen de dag van de test en dan weten we ook welk hondje hier blijft en opgeleid gaat worden tot Therapiehond. Spannend! 😍

Het is weer zaterdagochtend...

 En dat betekent dat we de dag beginnen met een fotoshoot op bed. 

Een hele uitdaging om het kleine grut stil te houden, maar met wat trucjes en veel geduld levert het wel mooie plaatjes op. 

Naar ons idee schijnen de verschillende karaktertjes er al doorheen. Woensdag zullen we het weten, want dan komt Tine voor de grote test. 

Verhuizen

 De werpkist werd te klein. Ze gingen piepen en probeerden eruit te komen, dus ja dan moet je wat. In de woonkamer een rennetje  gemaakt met dubbele barrière voor de Hovawarts. Die zijn al vier weken gefixeerd op wat er in de slaapkamer gebeurd en ook erg geïnteresseerd in de doeken die de was in moeten. Helaas niet zo’n goede ervaring met Luna en een nestje kittens, dus ja 200 % alertheid. 

De pups vonden die ruimte geweldig. Alles verkennen en gelijk ook heel rustig gaan slapen in de nieuwe omgeving. Ze waren er duidelijk aan toe. Ze zijn steeds meer met elkaar bezig; uitdagen, blaffen ( of iets wat erop moet gaan lijken 😉), achter elkaar aanrennen om vervolgens met zijn viertjes in het mandje te gaan slapen.

Ze krijgen nu 2 x per dag  een vleespapje en dat gaat er enorm goed in. Ze eten tot ze genoeg hebben en de rest is voor Sifra.  Ook is het eerste bezoek geweest, dan is Sifra minder in d’r hum. Grommen, happen naar de benen en heel onrustig. Ze moet er nog aan wennen.

Morgen alweer vier weken en wat is het genieten. Je kan er uren naar kijken.

Zaterdagochtend....

 En we beginnen het weekend : relaxed. 

Nog maar even goed ontspannen, want vandaag wordt het tijd voor de eerste keer vlees en het opzetten van de ren. Dinsdag alweer vier weken! 

It's all about Sifra

Met plezier vandaag even de pen (of tegenwoordig ook wel het toetsenbord genoemd) overgenomen van mijn moeder. Een mooi moment om Sifra in het zonnetje te zetten, want o wat doet ze het goed ! 

Once upon a time.... hoorde ik via via dat Bonnie Brandsma een nestje shelties had in het verre Friesland (voor zover je recht van spreken hebt als Zeeuw-zijnde), ik belde haar op en het voelde goed. De lange reis van Friesland naar Zeeland was nog maar het begin, want sindsdien hebben we al behoorlijk wat kilometers afgelegd samen. 

Ik studeerde toentertijd Social work in Breda en Sifra werd daar actief in meegenomen. Ze was als kleine pup aanwezig bij mijn P-uitreiking en 3 jaar later als jonge sheltie bij de verdediging van mijn scriptie en uiteraard pakten we samen het podium op mijn diploma uitreiking. 

Los van onze serieuze studententijd, konden we ook altijd goed sporten en ontspannen (aka shoppen). We gaan graag overal samen naartoe en daardoor is ze al veel in contact gebracht met verschillende situaties en mensen. Nooit tegen haar zin in, maar ze is en blijft een sheltie, dus als het even spannend werd, deden we het samen. Dat ging altijd prima en ik ben er dan ook van overtuigd dat dit één van de beste manier is om te socialiseren en samen een band op te bouwen als echte maatjes. 

Misschien niet de gebruikelijke opvoeding van een pup om mee te gaan met een vriendinnen-weekend naar België en daar op de tafels te dansen (letterlijk), maar het heeft wel z'n vruchten afgeworpen, want wat is ze een makkelijk dier! 

Al met al begint het misschien een ietwat langer stuk te worden dan van te voren geanticipeerd. Dus laat ik afsluiten met de gedachte dat ik hoop mensen net zo gelukkig te kunnen maken met een puppy van Sief als ik ben met Sifra. Zeker in deze tijd is het hebben van een maatje zoveel waard. Samen op pad, samen avonturen beleven en samen mijlpalen behalen, wat wil mens en dier nog meer? 

Okay okay om dan toch nog even weg te smelten bij puppie foto's, dit was Siefje als puppy:

Tandjes

 Het is onvoorstelbaar hoe snel het gaat. De pups hebben de 800 gram gehaald of zitten er tegenaan. Ze spelen met elkaar en met het speelgoed wat we aanbieden, oefenen met hun lijfjes, dromen en belagen Sifra zodra ze haar ruiken. De nachten verlopen een stuk rustiger en omdat ze zo goed groeien kunnen we het ook meer loslaten. 

Je kan nu al zien welk pupje heel erg zijn neus gebruikt en wie niet. Ook hoe makkelijk ze zich overgeven als we ze op t ruggetje leggen. Welke altijd aan de verkeerde kant zoekt als Sifra gaat voeden. Allemaal heel leuk om te observeren. We zijn begonnen met een muziekje aanzetten en morgen krijgen ze hun eerste papje. Ze sabbelen nu sowieso aan alles. De zintuigen rijpen steeds verder. Na het drinken storten ze niet direct meer in slaap maar gaan spelen en onderzoeken. Sifra staat erbij en kijkt ernaar.

Nog steeds vind ik het een heel rustig en stil nestje, behalve drinkgeluidjes en droompjes horen we de pups niet. Zo tevreden.

Vanmorgen ontdekten we dat de eerste tandjes zijn doorgekomen, arme Sifra die moet wat doorstaan met hun fanatieke zuigen.