Vele uren later begonnen de weeën weer en om half een werd de tweede pup geboren, een blue merle reutje van 88 gram. Hij leefde nog en met man en macht hebben we geprobeerd dit zo te houden. Wat een spanning.
Om 16.15 uur werd de derde pup geboren, een tricolor teefje van 58 gram. Ook al overleden en eveneens fors ondergewicht.
Sifra was helemaal ontregeld en wist niet goed wat ze met het nog levende pupje aanmoest. Ze nam het rm in haar bekje en was onrustig. Door erbij te blijven en het pupje rm aan te leggen werd ze rustiger.
Uiteindelijk heeft dit ventje nog vijf dagen geleefd.
Op zondag zijn we gestart met sondevoeding, omdat hij slapper werd en niet goed aan de tepel meer zoog. Op woensdag is hij overleden met een gewicht van 124 gram. Hij was ondanks alle hulp niet sterk genoeg voor dit leven.
We waren allemaal van slag door deze gebeurtenis en Sifra nog het meest. Een lijfje vol hormonen en geen pups om voor te zorgen. Ze heeft dagen lopen zoeken, wou niet eten en volgde me overal. 's Nachts sliep ze tussenin, wat ze anders altijd te warm vindt, en sliep zo diep dat we het eng vonden. Nu krabbelt ze er weer een beetje bovenop en krijgt ze weer oog voor de hovi's.
Dit blog zal voorlopig even stil worden, maar ik hou hem in de lucht. Wie weet wat de toekomst brengt. maar eerst ga ik met Gent in overleg hoe het kan komen dat dit hele nest te kleine pups had na een voldragen zwangerschap.
Dit wil je niet nog een keer meemaken.
Trotse mama
Sifra wou zo graag
Hij probeerde te drinken, maar het ging zo moeilijk
moe allemaal
