It's all about Sifra

Met plezier vandaag even de pen (of tegenwoordig ook wel het toetsenbord genoemd) overgenomen van mijn moeder. Een mooi moment om Sifra in het zonnetje te zetten, want o wat doet ze het goed ! 

Once upon a time.... hoorde ik via via dat Bonnie Brandsma een nestje shelties had in het verre Friesland (voor zover je recht van spreken hebt als Zeeuw-zijnde), ik belde haar op en het voelde goed. De lange reis van Friesland naar Zeeland was nog maar het begin, want sindsdien hebben we al behoorlijk wat kilometers afgelegd samen. 

Ik studeerde toentertijd Social work in Breda en Sifra werd daar actief in meegenomen. Ze was als kleine pup aanwezig bij mijn P-uitreiking en 3 jaar later als jonge sheltie bij de verdediging van mijn scriptie en uiteraard pakten we samen het podium op mijn diploma uitreiking. 

Los van onze serieuze studententijd, konden we ook altijd goed sporten en ontspannen (aka shoppen). We gaan graag overal samen naartoe en daardoor is ze al veel in contact gebracht met verschillende situaties en mensen. Nooit tegen haar zin in, maar ze is en blijft een sheltie, dus als het even spannend werd, deden we het samen. Dat ging altijd prima en ik ben er dan ook van overtuigd dat dit één van de beste manier is om te socialiseren en samen een band op te bouwen als echte maatjes. 

Misschien niet de gebruikelijke opvoeding van een pup om mee te gaan met een vriendinnen-weekend naar België en daar op de tafels te dansen (letterlijk), maar het heeft wel z'n vruchten afgeworpen, want wat is ze een makkelijk dier! 

Al met al begint het misschien een ietwat langer stuk te worden dan van te voren geanticipeerd. Dus laat ik afsluiten met de gedachte dat ik hoop mensen net zo gelukkig te kunnen maken met een puppy van Sief als ik ben met Sifra. Zeker in deze tijd is het hebben van een maatje zoveel waard. Samen op pad, samen avonturen beleven en samen mijlpalen behalen, wat wil mens en dier nog meer? 

Okay okay om dan toch nog even weg te smelten bij puppie foto's, dit was Siefje als puppy: